Νέα ανάρτηση: Κυριακή, 1 Ιουνίου 2008

Οι «αλμπάνηδες» του δημοσίου, ο «κυρίαρχος» λαός και οι 300 «αλεξιπτωτιστές»

της Πλατείας Συντάγματος!

Η σχέση λαού-κράτους, ακόμα και σήμερα, φανερώνει ότι τα κατάλοιπα της τουρκοκρατίας είναι πολύ βαθιά ριζωμένα μέσα μας! Ο «ραγιαδισμός» και η «δουλοπρέπεια» ήταν, και είναι δυστυχώς ακόμα, το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Έλληνα. Ο έμφυτος «φόβος» (όχι σεβασμός) που νοιώθει ο Έλληνας όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, από τον διαχειριστή της πολυκατοικίας έως τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θυμίζει καταπιεσμένους τριτοκοσμικούς λαούς που ζουν κάτω από την σιδερένια λαβή απολυταρχικών καθεστώτων. Θυμίζει επίσης λαούς του πρώην Σοβιετικού μπλοκ. Ο Έλληνας ζει μια υποτυπώδη μορφή δημοκρατίας. Δεν έχει καταφέρει να συνειδητοποιήσει ακόμα ότι η εκάστοτε εξουσία πρέπει να αποτελεί, στην ουσία, το όργανο, που είναι τοποθετημένο στην εκάστοτε θέση για να ΥΠΗΡΕΤΕΙ τα συμφέροντα του κάθε νομιμόφρονα πολίτη. Ότι ο κρατικός μηχανισμός, σε ένα δημοκρατικό κράτος, αποτελεί τον βραχίονα του κοινωνικού συνόλου, που έχει αναλάβει την ευθύνη να εργάζεται για το κοινό όφελος.

Οι Έλληνες με την δουλοπρέπειά τους, που φροντίζουν να την δείχνουν σε κάθε περίπτωση, γίνονται έτσι θύματα του κάθε επιτήδειου, που δεν διστάζει «να το παίξει» προστάτης, απελευθερωτής ή καπάτσος αρχηγός. Με τον τρόπο αυτό αναρριχήθηκαν στην εξουσία οι περισσότεροι σύγχρονοι «κοτζαμπάσηδες», έχοντας δίπλα τους ένα συρφετό από υποστηριχτές, που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά αδηφάγα ζώα, που έχουν τον νου τους μόνο στο πλιάτσικο του κρατικού κορβανά.

Αν ο Έλληνας δεν αντιληφθεί ότι ο κρατικός κορβανάς δεν πρέπει να αποτελεί «το μήλο της έριδος», ότι δεν είναι δηλαδή η «πίτα», αλλά μάλλον η κοινή περιουσία του ελληνικού λαού, τότε θα ζούμε εσαεί σε κατάσταση λαφυραγώγησης, μέχρι να γίνουμε πάλι εν δυνάμει δουλοπάροικοι σε κάποια από τις δυνάμεις αυτές που «αδημονούν» να μας …υιοθετήσουν!

Μολονότι όλοι γνωρίζουμε ότι οι πλέον ανάξιοι να διαχειριστούν τα κοινά συμφέροντα είναι οι 300 που έχουν "κατασκηνώσει" στην Πλατεία Συντάγματος, εντούτοις εξακολουθούμε να διαμαρτυρόμαστε, προκαλώντας μόνο ένα βουητό, σαν αυτό που κάνουν τα …ενοχλητικά κουνούπια.

Σε λίγο έρχονται πάλι οι φωτιές! Σε λίγο θα θρηνήσουμε πάλι – το μόνο σίγουρο – θύματα, καταστροφή περιουσιών και του φυσικού μας πλούτου. Kαι τι κάνουμε; Καθόμαστε αμέριμνοι και περιμένουμε να μας σώσει ο …κρατικός μηχανισμός! Μα τόσο μεγάλη είναι επιτέλους η αποχαύνωση του Έλληνα;

- Πως είναι δυνατόν να κάθετε αμέριμνος και να περιμένει την καταστροφή του;

Και να ήταν μόνο αυτό…

- Πως είναι δυνατόν να πληρώνει διόδια για δρόμους ΚΑΡΜΑΝΙΟΛΕΣ, ενώ οι ξένοι γνωρίζουν ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν;

- Πως είναι δυνατόν να ανέχεται ακόμα την ασύστολη αισχροκέρδεια των διαφόρων καρτέλ, που λυμαίνονται τους οικονομικούς πόρους του λαού διαχειριζόμενοι τα είδη πρώτης ανάγκης;

- Πως είναι δυνατόν να μην ζητούν αποζημίωση από το δημόσιο, όταν έχουν υποστεί ζημιές, από αμέλεια της εκάστοτε κρατικής αρχής; Και μη μου πει κάποιος «ματαιοπονία», διότι υπάρχουν και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια…

- Πως είναι δυνατόν να πεθαίνει ο δικός μας άνθρωπος, στα νοσοκομεία – κρεματόρια - και να καθόμαστε απλά απέξω και να θρηνούμε σιωπηρά;

Είμαι κι εγώ υπέρ της ενεργοποίησης των απανταχού Ελλήνων bloggers, για να ενθαρρύνουμε τον Έλληνα, να αναλάβει πρωτοβουλία ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ. Οι «αλμπάνηδες» δεν είναι μόνο στον χώρο του ΕΣΥ (όπως έλεγε η Αμαλία), είναι σε όλους τους χώρους του δημοσίου και αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να πάρουμε όλοι την «σκούπα» και να καθαρίσουμε επιτέλους τους «στάβλους του Αυγεία». Αν δεν το κάνουμε αυτό μόνοι μας, μάταια θα περιμένουμε από νέους «προστάτες», τύπου Γιάννας ή Βγενόπουλου, να μας σώσουν. Δεν είναι λύση να απαλλαχθεί κάποιος από τους «νταβατζήδες», αντικαθιστώντας τους με άλλους!