Είναι η Αμερική εχθρός της Ελλάδας;

.

Γιατί αυτή η φαινομενική ανθελληνική πολιτική από πλευράς Αμερικανών τα τελευταία χρόνια; Ποια είναι η σωστή πορεία για να βγούμε από το αδιέξοδο;

.

Ο Σωκράτης έλεγε, ότι το να πέσει ένας στο νερό για να σώσει κάποιον που πνίγεται, είναι ένδειξη θάρρους όταν ξέρει κολύμπι, διότι αν δεν ξέρει, τότε είναι αυτοκτονία ή αλλιώς, βλακεία!

Ο αντιαμερικανισμός που χαρακτηρίζει κατά μεγάλο ποσοστό την χώρα μας πρέπει να εξεταστεί κάτω από το πρίσμα του εθνικού συμφέροντος και να εντοπιστούν όμως και οι αιτίες καθώς και οι υποκινητές. Ίσως αποτελεί ψυχολογική διέξοδο το να φορτώνουμε όλα τα κακά που μας έχουν βρει, επάνω σε έναν αποδιοπομπαίο τράγο, το ερώτημα όμως είναι, τι πετυχαίνουμε με αυτό; Μήπως ακολουθώντας αυτή την γενική νοοτροπία γινόμαστε, χωρίς να θέλουμε, υποχείριο κάποιων στόχων που δεν συμπίπτουν όμως οπωσδήποτε με τα δικά μας συμφέροντα; Μήπως δεν είναι η αμερικανική πολιτική ο «πραγματικός εχθρός» αλλά είναι μάλλον αυτοί που υποκινούν την αντιαμερικανική νοοτροπία στη χώρα μας; Σε τι μας έχει ωφελήσει ο παράλογος, φανατικός και σαφώς υποκινούμενος αντιαμερικανισμός; Μήπως κυνηγώντας φαντάσματα χάσαμε τον δρόμο της λογικής; Μήπως βρίσκονται πίσω μας, και μας ωθούν, υποχθόνια συμφέροντα, που αποβλέπουν στο να μας απομακρύνουν από παραδοσιακές συμμαχίες, με σκοπό την απομόνωση της χώρας;

Ο λαός μας έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι έχει ψυχή και ότι είναι έτοιμος να ριχτεί στη μάχη με τόλμη και αυταπάρνηση, όποτε το καλούν οι περιστάσεις. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά κάποιοι κύκλοι, και τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι το εκμεταλλεύονται επαρκώς «σπρώχνοντας» αυτή τη δυναμική προς τη λάθος κατεύθυνση. Μας έχουν ρίξει στο …«νερό», για να σώσουμε δήθεν την πατρίδα από τους ...Αμερικάνους, δίχως να γνωρίζουμε όμως «κολύμπι». Αυτό δεν είναι πλέον παλικαριά ούτε ένδειξη φιλοπατρίας. Είναι βλακεία! Διότι δεν ξέρουμε ακριβώς το παρασκήνιο, και είμαστε άρα εκτεθειμένοι στον κίνδυνο της πανωλεθρίας, καθώς ο πραγματικός εχθρός λυμαίνεται πίσω μας τον τόπο…

Είναι πια καιρός, τώρα που η Αμερική έκανε στροφή προς μια ποιο ανθρώπινη κατεύθυνση, με το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών, να κάνουμε μια επαναξιολόγηση της κατάστασης. Ας γυρίσουμε λίγο στο παρελθόν και ας εξετάσουμε ψύχραιμα το ποιοι επωφελούνται από την σύγκρουση της χώρας μας με τα αμερικανικά συμφέροντα. Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Χρειάζεται μόνο ψυχραιμία, λογική και μια σχετική γνώση της σύγχρονης ιστορίας του τόπου. Χρειάζεται να βάλουμε επίσης κάτω από τον μεγεθυντικό φακό και τον κοινό παρανομαστή, εντός της χώρας, που συμπράττει προς την κατεύθυνση ακριβώς αυτή που θεωρούμε κοινώς ανθελληνική, όπως είναι για παράδειγμα η υποστήριξη των δήθεν «μειονοτήτων» καθώς και αυτοί που συνέβαλλαν στη δημιουργία αυτού του «εκτρώματος», που θέλει σήμερα να ονομάζεται «Μακεδονία». Το παράδοξο που θα διακρίνουμε είναι, ότι αυτοί οι κύκλοι είναι ...συμπτωματικά και οι ποιο φανατικοί αντιαμερικανοί και οι υποκινητές των ποιο σκληρών κινητοποιήσεων.

Ο εχθρός

Η διέξοδος από τον κλοιό της απομόνωσης στα Βαλκάνια, και η επάνοδος της χώρας μας σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή, περνάει -όσο κι αν θέλουν κάποιοι να μας εμποδίσουν να το διακρίνουμε- μέσα από την σύμπλευση με τα αμερικανικά συμφέροντα. Δεν είναι οι Αμερικανοί ο εχθρός. Εχθρός είναι οι «δήθεν» αγωνιστές «υπέρ της ελευθερίας των λαών» που μας ωθούν στον παράλογο αντιαμερικανισμό, για να μπει έτσι από την πίσω πόρτα ο ισοπεδωτικός διεθνισμός!!!

Οι Αμερικανοί κάνουν το αυτονόητο: Υπερασπίζονται τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και δεν θα διστάσουν να ποδοπατήσουν αυτούς που θα βρεθούν εμπόδιο στον δρόμο τους. Η διαφορά είναι όμως, ότι τα σχέδια τους δεν είναι οπωσδήποτε εχθρικά προς τη χώρα μας. Είναι όμως εχθρικά προς τα συμφέροντα άλλων ιμπεριαλιστικών τάσεων. Αυτοί είναι ουσιαστικά ο εχθρός μας.

Αν δεν τους εντοπίσουμε έγκαιρα και δεν τους βγάλουμε από τις «τρύπες» τους, τότε θα χάσουμε το παιχνίδι, διότι βρίσκονται ανάμεσά μας και επιδρούν σαν το δηλητήριο. Τα ίδια αυτά στοιχεία λειτουργούν διαβρωτικά σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, καπηλευόμενοι τα προβλήματα και τις ανάγκες του απλού κόσμου, ξεσηκώνοντας τους σε μια δήθεν «λαϊκή πάλη». Η «πάλη» όμως στην ουσία γίνεται, υπέρ ενός διεθνισμού, που ισοπεδώνει κάθε θεσμό και κάθε παραδοσιακό πολιτισμό, οδηγώντας τον όχλο στην αναρχία και στο πολιτισμικό χάος, και άρα στην ισοπέδωση.

Ο ιστός που έχουν υφάνει έχει απλωθεί παντού και η Αμερική δεν έχει μείνει απ’ έξω, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι κι εκεί υπάρχουν τα στοιχεία αυτά, που κάνουν κατά καιρούς την εμφάνισή τους μέσα από παράδοξες πολιτικές αποφάσεις (όπως ήταν για παράδειγμα η δρομολόγηση των γεγονότων που οδήγησαν στα μαύρα χρόνια της επταετίας στη χώρα μας και το φιάσκο του Ιράκ), οι οποίες δεν ήταν πάντα υπέρ των συμφερόντων της χώρας τους.

Αν αγαπάμε τον τόπο μας, τότε θα πρέπει να αφήσουμε να βγει μπροστά η λογική και όχι τα πάθη ο φανατισμός ή τα φαντάσματα του παρελθόντος. Θα πρέπει να ξυπνήσουμε και να δούμε επιτέλους σοβαρά, αυτό που είχε πει ο Διονύσιος Σολωμός: «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό».

Αυτά τα «παλικάρια» λοιπόν, που πιστεύουν ότι νοιάζονται για τα συμφέροντα του λαού, θα πρέπει να μάθουν, ότι ο «διεθνισμός» είναι εχθρός του «πατριωτισμού» και επίσης, ότι ο «πατριωτισμός» δεν είναι «εθνικισμός», αλλά μάλλον το «όριο», μέσα στο οποίο αναπτύσσονται οι πολιτισμοί.

Ο φόβος (διότι ο φόβος είναι αυτός που προκαλεί τις βίαιες εξεγέρσεις) έναντι των κακών Αμερικάνων, είναι αποτέλεσμα έντεχνα σχεδιασμένης διεθνούς προπαγάνδας.

Σχετικά με την προπαγάνδα, είναι ενδιαφέρον αυτό που είπε κάποτε ο γερμανοεβραϊκής καταγωγής ποιητής και συγγραφέας Τζορτζ Σιλβέστερ Βίρεκ (1884-1962), ο οποίος ήταν προπαγανδιστής φιλοναζιστής(!) και είχε πολιτογραφηθεί Αμερικανός. Στο βιβλίο του «Spreading germs of hate» (Σκορπίζοντας το σπέρμα του μίσους) εξηγεί ότι «αν δώσεις σε έναν προπαγανδιστή κάτι να μισήσει, μπορεί μέσα σε 24 ώρες να σου οργανώσει μια εκστρατεία ικανή να προκαλέσει δυνατά συναισθήματα στους περισσότερους ανθρώπους.»

Προκαλούν τον φόβο για να πείσουν

Το πιο αποτελεσματικό από αυτά τα συναισθήματα είναι ο φόβος και μοναδικός σκοπός της προπαγάνδας είναι να τον προκαλέσει. Πώς λειτουργεί; Το εξηγεί ο Τζέισεκ Ντέμπεκ του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, ο οποίος μελετά τις συνέπειες του φόβου στον εγκέφαλο. «Ο φιλόσοφος Τόμας Χόμπς ήταν πεπεισμένος ότι όταν κάποιος ελέγχει τους ανθρώπινους φόβους, ελέγχει την κοινωνία, την έχει υπό την εξουσία του. Ο φόβος και τα συναισθήματα με τα οποία συνδέεται επηρεάζουν από τη φύση τους την κοινωνική μας ζωή και την ψυχολογία μας, πριν ακόμη φτάσουμε στο σημείο να τα ελέγχουμε συνειδητά. Το να εμπνέουμε φόβους για πολιτικούς σκοπούς μπορεί να έχει έντονες και διαρκείς συνέπειες. Και πολύ συχνά η πολιτική, εθνική και διεθνής, αντί να μειώνει τον φόβο, τον εκμεταλλεύεται για τους δικούς της σκοπούς», λέει ο Ντέμπεκ. «Ο φόβος συνδέεται με το ένστικτο της επιβίωσης, εμφανίζεται όποτε νιώθουμε ότι απειλούμαστε και πρέπει να αντιδράσουμε, να αμυνθούμε».

Ο φόβος δεν είναι πάντα αρνητικό συναίσθημα. Για παράδειγμα, ο φόβος του ατόμου όταν βρίσκεται μπροστά σε ένα γκρεμό είναι φυσιολογική αντίδραση και δεν θεωρείται αρνητικό συναίσθημα, εφόσον επιτρέπει στο άτομο να δράσει για να αποφύγει τον κίνδυνο. Γίνεται όμως αρνητικό συναίσθημα εφόσον προκαλεί παράλυση του ατόμου και το εμποδίζει να λειτουργήσει θετικά.

Είθε να καταφέρουμε να μεταβιβάσουμε τα αισθήματα του υγιούς φόβου προς τους πραγματικούς μας εχθρούς, μέσω αντικειμενικής γνώσης, που θα ενεργοποιήσουν έτσι και τις ανάλογες δυνάμεις αντίστασης, ώστε να μη γινόμαστε υποχείρια επιτήδειων προπαγανδιστών.

~~~~~

.

Αναρτήθηκε από :Αlkimos